آنزیم اوریکاز یک آنزیم اکسیداز است که به تجزیه اوریک اسید به آلانتوئین کمک می‌کند. این آنزیم در متابولیسم پورین‌ها نقش دارد.

ویژگی های عملکردی:

نقش بیوشیمیایی:

اوریکاز به تبدیل اوریک اسید (که یک محصول جانبی از متابولیسم پورین‌ها است) به آلانتوئین کمک می‌کند. این فرآیند باعث کاهش سطح اوریک اسید در خون می‌شود. در انسان‌ها، فقدان این آنزیم می‌تواند منجر به افزایش سطح اوریک اسید و ایجاد مشکلاتی مانند نقرس شود.

اهمیت بالینی:

در کیت آزمایشگاهی: برای تشخیص کمی محتوای اسید اوریک در سرم انسان برای تشخیص نقرس اولیه، لوسمی، نارسایی کلیوی، مسمومیت و اکلامپسی و غیره استفاده می شود.

نقرس: افزایش سطح اوریک اسید می‌تواند منجر به نقرس، یک نوع آرتریت التهابی، شود. درمان با اوریکاز می‌تواند به کاهش سطح اوریک اسید و پیشگیری از حملات نقرس کمک کند.

بیماری‌های کلیوی: تجمع اوریک اسید می‌تواند به مشکلات کلیوی منجر شود. استفاده از اوریکاز می‌تواند در مدیریت این شرایط مفید باشد.